"Nie mogę cię zapomnieć" Monika Bartnik [PATRONAT/PRZEDPREMIEROWO]

 

➲ TYTUŁ  "Nie mogę cię zapomnieć”

➲ AUTOR Monika Bartnik

 

➲ DATA PREMIERY 11.08.2021

 

➲ WYDAWNICTWO  Inanna

 

➲ ILOŚĆ STRON 202

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

Kornelia wiedzie ustatkowane życie. Ma zaradnego męża, perfekcyjnie urządzone mieszkanie i spodziewa się dziecka. Szczęście nigdy nie trwa wiecznie, a los bywa wyjątkowo okrutny. Kornelia traci dziecko, a w efekcie również męża, dach nad głową i środki do życia. Poronienie wpędza ją w głęboką depresję, z którą jednak podejmuje walkę w desperackiej próbie odzyskania kontroli nad własnym życiem.

Mija rok i zdaje się, że młoda rozwódka otrząsnęła się po traumatycznych przeżyciach. Jej życie staje się ponownie uporządkowane, choć pozbawione konkretnego celu. Wszystko to zmienia się, kiedy poznaje bogatego biznesmena, który okazuje się być kimś zupełnie innym niż się jej wydawało.

Śmiertelne niebezpieczeństwo, mroczne tajemnice i dzikość jej kochanka wywołują burzę uczuć, której nie da się oprzeć. Życie Kornelii w świecie mafii, choć w niczym nie przypomina jej starego i spokojnego, daje jej więcej szczęścia.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Kornelia wiedzie na pozór ustatkowane życie. Ma męża i dziecko w drodze. Los lubi być jednak przewrotny. Kornelia traci dziecko, a zarazem męża i dom, a w zamian otrzymuje depresję. Jej oparciem są jej przyjaciele, Iga oraz Igor. Mija rok od tamtych wydarzeń i kiedy wydawałoby się, że nasza bohaterka wyszła już jako tako na prostą drogę, w jej życiu pojawia się bogaty biznesmen Liam, który powiązany jest ze światem mafii. Czy można utworzyć związek z gangsterem? Czy jest to bezpieczne? I czy to uczucie ma szansę przetrwać?

Obrzydliwie bogaty i wpływowy mężczyzna o nieskazitelnej urodzie i egzotycznych rysach twarzy. Pojawia się w najmniej oczekiwanych momentach, po czym znika. Gdy jest przy mnie, zapominam o własnych kompleksach i wewnętrznych barierach, lecz gdy go nie ma… wracają do mnie ze zdwojoną siłą.

Monika Bartnik dopiero debiutuje, ale robi to z mocnym przytupem. Jej książka jest jak wir w który wpadasz, ale z którego nie można się wyrwać. Tak było właśnie w moim przypadku, bo kiedy zaczęłam czytać, nie skończyłam dopóki nie dobrnęłam do samego końca. A kiedy już tam dotarłam to sobie pomyślałam: to już koniec?

Autorce udało się stworzyć naprawdę różnorodnych bohaterów. Kornelia to dziewczyna o zbyt miękkim sercu, czasem brakowało jej asertywności. Niemniej była stała w swoich uczuciach, co udowodniła nie raz. Liam to dość specyficzna i tajemnicza postać, którą trudno rozgryźć. Ma dwie twarze – raz jest ciepły i opanowany, by za chwilę stać się zimnym i bezwzględnym draniem. Iga, najlepsza przyjaciółka Kornelii to dziewczyna z ogromnym temperamentem oraz bezwzględną szczerością. Nie owija w bawełnę, tylko wali wprost i wyrzuca to, co leży jej na sercu. Igor to sympatyczny i troskliwy przyjaciel, a zarazem współmieszkaniec Kornelii. We trojkę z Igą tworzą naprawdę zgrany team.

Fabuła powieści jest jak najbardziej interesująca. Akcja toczy się błyskawicznie, ciągle coś się dzieje, są chwile niebezpieczeństw i tajemnic. Czytelnik nie może narzekać na nudę. Autorka zadbała o poziom adrenaliny i ogrom emocji. Świat mafii został dobrze przedstawiony. Monika Bartnik posługuje się prostym w odbiorze językiem, więc czyta się przyjemnie. Główni bohaterowie (Kornelia i Liam) to całkowite przeciwieństwa, ich dialogi momentami bawiły mnie do łez. Opór Kornelii, który mijał w zaskakująco szybkim tempie i stanowczość Liama to istna mieszanka wybuchowa. Z takimi bohaterami można się tylko i wyłącznie dobrze bawić.

Zakończenie pozostawia wiele niewiadomych. Czasem się zastanawiam czy to takie legalne, aby autorzy mogli tak bardzo nadszarpywać naszą psychikę? Jak tu teraz wytrzymać, aby doczekać się kontynuacji?

Nie mogę cię zapomnieć to istny rollercoaster zarówno pod względem emocji jak i wydarzeń w powieści. Debiut od którego nie można się oderwać i który koniecznie trzeba przeczytać! Zachęcam.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję